Święta, święta...

     Mimo iż za oknem brakuje białego puchu, na tydzień przed świętami nie trudno poczuć atmosferę tego rodzinnego święta, które nas czeka. Jako osoba antyklerykalna, przeżywająca swoistego rodzaju kryzys wiary w to, co wyższe, i tak cieszę się na tych kilka dni spędzonych z rodzinką w świąteczno - kłótliwym nastroju. Prawdę mówiąc, nastrój czuję już od paru tygodni, no bo jak tu go nie czuć, gdy idąc do pracy, człowiek od progu zamienia się w elfa z Mikołajowej pracowni, i wraz z setką dzieci przygotowuje cuda i cudeńka na szkolny kiermasz świąteczny. Nawet sprzątanie domu wpływa na mnie kojąco i oczyszcza z wszelkich napięć i złych emocji. Jednego tylko czego brakuje to drugiej osoby, z którą mogłabym dzielić się tym wszystkim co przeżywam. Liczę jednak na to, że w nadchodzącym roku będę mniej samotna a wszystkie pokrzywione sprawy zdołam magicznym sposobem wyprostować – czego i wam życzę.